ფეხმძიმობა
|
1
თანამედროვეთ გული და გემო მათ ნებისამებრ თუ ვერ გავთაფლე, ხომ შემიძლია ვთქვა, დავიჩემო, ქართული ლექსი არ დავამდაბლე! არ დავამცირე! მე მაქვს იმედი, თუმცა ნაღვაწი მიძღვის მცირედი, მაგრამ ოცნება არი იმ ერთის და გულიც მისთვის შემიწირია, - ქართული სიტყვა, ქართული სიტყვა, მასთან ყოველი, ო, რა მცირეა! ხომ კარგად იცი, რაღადა მკითხავ, - რა დიდი ზღვაა, რა უძიროა! ამ სიტყვისათვის, პოეტო, მხოლოდ, და პანთეონში თუ გამილაღდე, მისი წყალობით - ბოლოს და ბოლოს! მე ვპოვე ერის გამაცოცხლებლად, მან ზიდა ბედი საქართველოსი, ცრემლი, დიდება, ვნება, ოცნება! და მზეზე ადრე მე მას ვუგალობ, თუკი გავმხდარვარ მისი მსახური, - მაშ, როგორ უნდა გავქრე უკვალოდ?
2
ცაში რამდენი ვარსკლავიც არი, მიწად იმდენი ვარდი ყოფილა, ვარდად ქართული სიტყვა ვიცანი და გულმა ვარდი არ იმყოფინა! ქართული ლექსი - ქართველი ერის... იქნება ლხინი თუ სიმძიმილი, შეხედე, როგორ უკვდავად მღერის!
3
თქვენ იცით ბუდე ჩემი გულისა, სადაც ელვარებს მწვანე მაისი? თქვენ იცით სიტყვა გაზაფხულისა უძველეს დროშის სიდარბაისლით? თუ ვაელვარებ უთვალავ ფერებს, თუ ქართულ სიტყვას შევასახელებ, - რა მომადუნებს, რა დამაბერებს?! თვითეულ დილას ვანთებ მარჯანით, და ვხვდები, თითქოს ხელთ მომაწოდეს აელვებული მზით ოქროს ჯამი.
4
ვნანობ, ვინც დასთმო ჭიკჭიკი მერცხლის, ვინც ადრიანად სიკვდილს მოუწვა, ვინც ეს აგური გამოსწვა ცეცხლით. ეს ჩემი გულიც მას გამოუწვავს! მე გამაცოცხლებს ყოველგვარ დრო-ჟამს, ვერავითარი დელგმა და სეტყვა ქარს ვერ გაატანს ჩემს ქართულ დროშას! ქართული ლექსის ლაღო მხედარო, დაგაგვირგვინებს ახალი მცხეთა, სიმღერის ძალით თუ მას ედარო! გამღერებინებს ლხინსაც და ჭირსაც... და თუ რჩეულად ის მოგიკითხავს, მემკვიდრე ყივჩაღს გადმოგცემ სირჩას!..
5
სიტყვა ძლიერი, ვით ანთეოსი, მე ვპოვე ერის გამაცოცხლებლად. მან ზიდა ბედი საქართველოსი, ცრემლი, დიდება, ვნება, ოცნება. მისი ღადარი არ იშრიტება, დე, მან აზიდოს კიდევ ახალი საქმე და აზრის ჭეშმარიტება! |
ლექსები დედა ენაზე • • •  • • • გიორგი ლეონიძის პოეზია |
