ლიანა დასკალოვა - ქართული ანბანი

მოხაზულობა ძველი ანბანის

ქართულია და იმგვარად გვავსებს

როგორც გარდასულ დროთა ამბავი

და მოგონება უხსოვარ ჟამზე.

ეს ასოები, არც დავეჭვდები,

ჯილდოა გმირულ ხალხს რომ რგებია -

ბავშვის თითების ანაბეჭდები

ან ქართულივე ზვრის მტევნებია.

წიგნს დაფიქრებით ვფურცლავ და ვფურცლავ,

მისი ხელიდან გაშვება მიჭირს,

აღმოვაჩინე ჩემს თავში უცბად

ამ ასოების წაკითხვის ნიჭი.

ზოგი ჯაჭვსა ჰგავს, ღვინის შხეფების,

ზოგი ჰგავს ჩიტის ფრთას მოფართქალეს

კვალს თოვლისა და ფეხის შეხების

და ხშირ წამწამებს რომ აქვთ მათ ქალებს.

აი ტვიფარი მერანის ჩლიქის,

დახედავ გზას და თვალნათლივ ატყობ,

როგორ მოაფრენს, შორს, ცხრა მთას იქით

ცხენი მხედარსა და იმის სატრფოს.

აი ნისლების ხვიარები და

რა კოცონები ბნელთა გამპობი,

სისხლის წვეთები იარებიდან,

რასაც აჩენდა მტერი დამპყრობი.

ფუკტკრის ჩრდილები, ბიბინა ყანა…

უნდა შეიქმნას თუ მეკითხებით

ამ ასოებით, ნოტებს რომ ჰგვანან,

მელოდიები განა სიტყვები…

კურთხეულ იყოს ვისაც ეღირსა

ანბანის შექმნა, დადგომა ფეხზე,

მე მშურს ქართველი პოეტებისა

ამ ასოებით რომ წერენ ლექსებს.