აკაკი წერეთელი - ქართული ანბანი

ყმაწვილო თუ გსურს გიყვარდეს, 

შენი სამშობლო ძალიან 

ჯერ წიგნი უნდა ისწავლო, 

პირველი ასო არის: ა (ნ)

თუ სწავლით თვით ვერ ამაღლდი, 

მამულს ჩირქს ისე ვერ მობან,

ჩირქს მოდებულსა მტრისაგან,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: ბ (ან)

სამშობლო შვილსა ერთგულსა

ითხოვს ყოველთვის, ყოველგან, 

და ნუ უმტყუნებ შენს მშობელს,... 

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: გ (ან)

შენს ვალსა აასრულებდე 

ერთგულად, რაც-კი მოგანდონ!

ნუ შეგაშინებს სიკვდილი,... 

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: დ (ონ)!

პირადის სარგებლობისა, 

იცოდე, ძებნას დაეხსენ! 

იყავ შენ მუშა ქვეყნისა,..

მაგრამ იკითხე ჯერ ეს: ე (ნ)

თავგანწირულსა მუშაკსა 

ვერ შეაშინებს ვერავინ, 

ვერც ცეცხლი, წყალი, ვერც ტყვია

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: ვ (ინ)

ვით მაღლით ჩაგონებული, 

საქმეს რომ მისდგე, აღეგზენ,

რომ ნაშრომს დასდო ბეჭედი,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: ზ (ენ)

სხვებიცა შენის მიხედვით 

გამრავლდებიან თანდათან

მამულის წყლულის მკურნალად,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: თ (ან)

მიჰბაძე იმას, ვისაცა 

თავს ედგა ეკლის გვირგვინი,

გვირგვინი ახლის აღქმისა

მაგრამ ისწავლე ჯერ: ი (ნი)

წინ სწორედ წადი, რომ კვალი 

მრუდედ არ დარჩეს შენს უკან!

მაშ გახდი ჯერ სწორ-მხედველი,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: კ (ან)

ეცადე სოფლის ბრუნვამა 

ეგ შენი გული არ მოკლას!

გამაგრდი, როგორც სამსონი,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: ლ (ას)

რომ ვეღარ შეძლოს მტარვლობა 

სუსტის მჩაგვრელმა ძალამან, 

შეძარი სვეტი ბომონის,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: მ (ან)

ვით დიოგენი, კეთილ კაცს 

ეძებდე, გეპყრას ფანარი,

რა ნახო, დაეძმობილე,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ნ (არი)

რომ შენით შენმა მოძმებმა 

ცოტა რამ შვება იპოვონ; 

სხვას რაღას ეძებ ამ ქვეყნად,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: ო (ნ)

და მაშინ შენი სახელი 

იბრწყინებს ვითა ლამპარი, 

მარადის გაუქრობელი,

მაგრამ ისწავლე ჯერ პ (არი)

ზღაპრად ხომ იცი, მტრის ღალატს 

არ შეუშინდა არც ბეჟან,

თუ შეგხვდეს, ნურც შენ შეკრთები,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: ჟ (ან)

ჭირში და ლხინში ყოველთვის

შენს მოძმეებზედ იფიქრე,

რომ არ გიკვირდეს არც ერთი,

მაგრამ ისწავლე ჯერ: რ (აე)

რა სჯობს, რომ შენსა ნაღვაწსა

ჩანგზედ დამღერდეს მგოსანი 

და იმ ხმით სძგერდენ გულები,

მაგრამ ისწავლე ჯერ: ს (ანი)

ვისაც ეს წილად რგებია 

ბედისგან, ის არს ნეტარი, 

სახარბი, სამაგალითო,

მაგრამ ისწავლე ჯერ: ტ (არი)

და ვაი კაცსა ურგებსა,

მას ბნელი ადევს უკუნი 

და წყევლა საშვილიშვილო,

მაგრამ ისწავლე ჯერ: უ (ნი)

მას ვეღარ იხსნის წყევისგან 

ვერცა დიპლომი, ვერც ფარი,

ვერც მოჭედილი საყელო,

მაგრამ ისწავლე ჯერ: ფ (ფარი)

ხალხის მართალ განჩინებას, 

ხელს ვერ შეუშლის მანქანი,

მანქანი ხრიკით ნაჭედი,

მაგრამ ისწავლე ჯერ: ქ (ანი)

ნუ დაივიწყებ ნურც იმას, 

რაც ზემოთ გითხარ მე წეღან!

თავიდან გაიმეორე,

მაგრამ ისწავლე ჯერ ეს: ღ (ან)

რაც წაიკითხე, იფიქრე, 

ბეჯითად გული მიაპყარ

და მერე კიდევ განვაგრძოთ:

შემდეგი ასო არის ყ (არ)

თუ დაიღალე, მითხარი, 

ხვალემდინ გაგიშვებ შენ შინ, 

და ხვალ რომ მოხვალ, შეიტყობ,

რომ ყარის შემდეგ არის: შ (ინ)

რა ამდენს ასოს ისწავლი, 

მერე არ გინდა ჩიჩინი: 

შენ უჩემოდაც მიხვდები,

თუ რა ასოა ის: ჩ (ინი)

ხომ ხედავ, გაგიადვილდა,

ჩინი უჩემოდ გამოსცან!

თუ სცანი, კიდეც მოშორდი 

და გაიკვეთე ეხლა: ც (ან)

შენს გაზრდას, თუ მოგეწყინოს

ან მოგივიდეს აწ ძილი,

კითხვა ხვალამდე გადავდოთ;

მაშინ ვისწავლოთ ეს: ძ (ილი)

მაგრამ არ გირჩევ, რადგანაც

მცირეღა დაგვრჩა ნაწილი 

ამ ჩვენის «ანა-ბანისა»...

მაშ წაიკითხე აწ: წ (ილი)

გამოიფხიზლე, ადუღდი,

გაცხარდი, როგორც მაჭარი,

და უფრო მკვირცხლად ისწავლი,

თუ რა ასოა ეს: ჭ (არი)

თუ დაიღალე, მითხარი,

სჯობს შეისვენო ხან-და-ხან,

რომ მერე, შესვენებულზე,

უფრო გამოსცნო შენ ეს: ხ (ან)

ხვალ ამოსაღებს დაიწყებ, 

რადგან გემატა დღეს ჯანი

მთლად «ანა-ბანას» დასწავლით:

მაგრამ, ოჰ, დაგვრჩა ეს ჯ (ანი)

და ვინც სულ არასა სწავლობს, 

მათ უნდა ვუთხრათ ხომ „ჰაი“, 

რადგანაც გამოუცნობი 

დარჩება იმათ ეს ჰ (აე)