|
აი ია! აი შენი „დედაენა“, აკვნიდანვე რომ გაჩუქა მზე და რწმენა! აი ია - საოცრების დასაწყისი, საუკუნეს რომ ანათებს ძალა მისი!
- სასწაული შენი ერის, სიცოცხლეზე ძლიერი და მშვენიერი! იგი, როგორც ძლევის ფარი საიმედო, ხელთ გიპყრია, დედავ, ქვეყნის ნათლისვეტო.
და მშვენებავ, ზარდე შვილი საქართველოს აღმშენებლად. სულში თაფლად ჩაეწვეთოს შენდა ლხენად: დედაენა, დედაენა, დედაენა.
ენას ჩვილი, ვერც ჭაბუკი ინავარდებს ფრთებგაშლილი; მას ენდე და კვლავ მიანდე შვილთა ბედი... დაილოცოს „დედაენის“ შემოქმედი! |
| პოეზიის გვერდი • • • |
















