ვარლამ რუხაძე - ნაკადული

სალი კლდე გასკდა... ნაკადი

გადმოჩუხჩუხდა ანკარა

და ბუჩქ-ბალახებს, ყვავილებს

თვის მოვლინება ახარა.

"აყვავდით" - ჩაურაკრაკა, -

გადაიფურჩქნეთ ველადო,

ნუ შეუდრკებით გვალვასა,

მოვლენილს თქვენდა მწველადო!

თან მომაქვს ძალა სიცოცხლის -

ეს შვების ნაკადულიო,

უხვად მოგირწყავთ ფესვებსა,

რომ გაგიმრთელდეთ წყლულიო!.."

და თან ჩუხჩუხით გასწია,

ტყე-მინდორ-ველი დაღარა,

შხეფებით მორწყო მიდამო,

გამოაცოცხლა, ახარა.