მურმან ლებანიძე - ტურფა გაზაფხული მოდის!

ტურფა გაზაფხული მოვა,

ტურფა გაზაფხული მოდის!

ამას მეუბნება თოვა

და სითეთრე ტყემლის ტოტის,

ამას მეუბნება გროვა

ენძელის და კორჩოტის...

ტურფა გაზაფხული მოვა,

ტურფა გაზაფხული მოდის.

ღობე-ღობე, ყანა-ყანა,

გორა-გორა, ტყე-ტყე მოდის!

ჯერ მერცხლები არა ჩანან,

შოშიებიც მოვლენ როდის!

მაგრამ გული შეუპყრია

ტურფა გაზაფხულის ლოდინს -

ყანა-ყანა, ჭალა-ჭალა,

ჩუმად, ფეხაკრეფით მოდის.

მოდის ყვავილების გუნდით,

ვერას აკლებს ზამთრის ყეფა;

მოდის უჩინმაჩინ ქუდით,

ნაფეხურზე თოვლი ლხვება;

დაბლა - მწვანე აბლაბუდით,

მაღლა - სხივთა ოქროს ძნებად,

მოდის ყვავილების გუნდით,

სამეუფო ტახტზე ჯდება.

ჩუ, ფუტკარი ზუის კორდზე -

პირველ ყვავილისკენ ჩქარობს,

თუ ფრთა გაკრა ორკაპ ტოტზე

გაბმულ სხივს და სხივი გალობს?!

ფეხს იკიდებს ჩქერი ლოდზე -

წყარო დაბადებას წვალობს.

ჩუ, ფუტკარი ზუის კორდზე -

ირველ ყვავილისკენ ჩქარობს,

ტურფა გაზაფხული მოვა,

ტურფა გაზაფხული მოდის!

ამას მეუბნება თოვა

და სითეთრე ტყემლის ტოტის,

ამას მეუბნება გროვა

ენძელის და კორჩოტის...

ტურფა გაზაფხული მოვა,

ტურფა გაზაფხული მოდის.