| ჩვენ ვისხედით ბოტანიკურ ბაღში, ყვავილები დამდნარიყვნენ ცვარად... ახლაც მახსოვს, რომ მითხარი მაშინ: "სხვას, შენს გარდა, არ მივიჩნევ არად..." 
 წეროები გადაფრინდნენ მთაზე... შენ კოცნიდი ნაზად ჩემს თეთრ ხელებს და ცრემლები გეღვრებოდა თვალზე. 
 შემოდგომა გვაგონებდა დარდებს... ჩვენ უბრალო მომაკვდავის ნიშნით დავცქეროდით თეთრად დამჭკნარ ვარდებს... | 





 ფეხმძიმობა
 ფეხმძიმობა





















