ჩვენ ვისხედით ბოტანიკურ ბაღში, ყვავილები დამდნარიყვნენ ცვარად... ახლაც მახსოვს, რომ მითხარი მაშინ: "სხვას, შენს გარდა, არ მივიჩნევ არად..."
წეროები გადაფრინდნენ მთაზე... შენ კოცნიდი ნაზად ჩემს თეთრ ხელებს და ცრემლები გეღვრებოდა თვალზე.
შემოდგომა გვაგონებდა დარდებს... ჩვენ უბრალო მომაკვდავის ნიშნით დავცქეროდით თეთრად დამჭკნარ ვარდებს... |