ლადო მრელაშვილი - შემოდგომა

შემობრძანდა შემოდგომა

დახუნძლული ვენახებით,

მინდვრებო და ტყე-ჭალებო,

რა ლამაზად მენახვებით.

სიო ფოთლებს სიმინდისას

ისე ნაზად აშრიალებს,

შეშურდებათ ბაღში ხეებს

ხეებს, ლამაზ თავშლიანებს.

ნეტავ საით მიიჩქარის

მოლიკლიკე ნაკადული

ზაფხულიდან ბაღ-ბოსტნებში

მიმოფანტულ-დაკარგული.

როგორ სუნთქავს არემარე,

რა სიუხვით, რა ბარაქით;

დროა, ხილის მთა-გორებო,

სარდაფებში დაბანაკდით.

ხარბად ნთქავენ საწნახლები

მტევნებს - ქარვის „კიჭიანებს“,

კარო, კარო მარნისაო,

უფრო მაგრად იჭრიალე!

უფრო მაგრად დაიბერტყე,

უფრო უხვად, ცაო, კალთა,

რომ კვლავ იყო პირნათელი

საქართველოს მომავალთან.