მე ქართლის ბაღში ვიყავი, ვნახე ატენის ხეობაც თვალებო, ეს რა მიყავით! მწვავს სილამაზის ტყვეობა.
ბალი კიაფობს ლხენითა, ფუტკარს ნესტარიც გაულბა გულაბი მსხალის წვენითა.
ხეხილებს გვერდს ვერ აუვლი, შეწითლებული ლოყებით მოგხიბლავს თურაშაული.
ხიდისთაური ატამი, რა ტკბილად დაშაქრებულა ჭერამი, გვალვის ამტანი.
სიმწიფით ბრწყინავს ქლიავი, ლეღვს, დიდ ფოთლებში მოქცეულს ეტრფის სხივი და ნიავი.
მომესმა ხმა სიმართლისა, ხალხია ქართლის მებაღე, ხილია ეშხი ქართლისა! |