ვარლამ ჟურული - ვაზის ლხენა

იცრემლება ვაზი ლხენით,

ზედ ციმციმა ცვარია,

ვერ გამოთქვამს კაცი ენით,

რა ლამაზი ზვარია!

ჭიგოს ციცქა ახვევია,

ლერწი მაღლა აყრილა,

მზეს პერანგი გახევია

რქაწითელზე დახრილა.

მზე გორიდან ვიდრე ჩავა

სხივებს ახვევს საფერავს,

ნერგს ახარებს თბილი ჰავა - 

თუ ნიავიც დაბერავს.

უხვად ისხამს ატენური,

ოჯალეში, ხვანჭკარა...

ბრწყინავს წითლად ანთებული

ყურძენი რომ დამჭკნარა.

ჩხავერი და თელიანი

ლხინში მუდამ ქებულა,

ჩვენში მრავალმტევნიანი

მწვანეც დამკვიდრებულა.

ხშირად ამბობს მევენახე:

ყველა ვაზი ნახეთო!

შენზე მეტი მე ვერ ვნახე,

ზვრების დედავ - კახეთო!