კარგია სოფლად შემოდგომა.. ფოთლების შვავი, ბუხართან ჯდომა... საუბარი... წვიმის შრიალი. უზარმაზარი თევზივით ხტის ხევდახევ ღელე. მართლა კარგია ნაკვერცხლებზე შემწვარი სოკო. სველი ჯირკიდან გარეთ გამოდის დიდი ტყისა და წვიმების სული... აი, ნაცრიდან იღებენ კოკორს, ჯერ დაბერტყავენ ხელისგულებით, სულს უბერავენ, გადაასხამენ დოქის წყალს მერე და გააცლიან ნაცარს და ნეშოს... ანწლების იქით თხა გადააბეს, თავ-თავის ჭიშკრებს მოაბღავლეს სველმა ხარებმა... შემოაბიჯეს სოხანეზე სოფლისკაცებმა. მხრიდან თოხები ჩამოიღეს, თქვეს გამარჯობა, მერე ფეხები დაიწმინდეს თოხისპირებზე, კერიის პირას გააბოლეს სველი თუთუნი და საუბარი ჩამოაგდეს მოსავლის ბედზე. ბუხრისპირ უცებ აბოლდა ძაღლი... სველი ჯირკიდან გარეთ გამოდის დიდი ტყისა და წვიმების სული. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • შოთა ნიშნიანიძის პოეზია |