თოვდა, მაგრამ განა ჯიბრზე, თოვდა - თითქოს ნატვრისად, რაღაც ისე, მიზეზ-მიზეზ, თოვდა თოვლი მარტისა.
არა როსმე, ოდესღაც, მე რომ შენი თეთრი ნუშის გაცინება მომესმა.
არარაფრით არა ჰგავს... ვაი, ჩემი ცოდვა ზიდოს შენმა შავმა არაგვმა... |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ნოდარ ადეიშვილის პოეზია |