მურმან ლებანიძე - შენ მეკითხები...

შენ მეკითხები: რას ვაპირებ აწი და აწი!

რას შეიძლება

აპირებდეს

ჩემი ხნის

კაცი?!

ვაპირებ იმას, რაშიც შაურს არავინ გიხდის:

კოხტად,

ლამაზად

დაბერებას,

ლამაზად - 

სიკვდილს!

შენ რა, საერთოდ მეკითხები, გავიგო ასე,

თუ ყოველდღიურს?!

რას ვაპირებ,

დავუშვათ,

ხვალ-ზეგ?!

თუ აგრეა და, ჩაკარებას ველი დეკემბრის,

თოვლი მიყვარს და

ჩამოთოვოს

მთები ეგების...

ველი ფანჯრების

ამოგმანვას... თოვლით და ჭირხლით, -

განვაგრძო

ჩემი მოწყენილი

"ოთახის ციკლი!"