ვანო ჩხიკვაძე - დეკემბერი, დეკემბერი!

დეკემბერი, დეკემბერი,

ვაი, უკვე ვეღარ ვშველი

უკანასკნელ მოფარფატე ფოთოლს...

შენს ნაბიჯებს ისევ ვეძებ,

შემოდგომის ყვითელ გზებზე,

ალბათ მალე თეთრი სევდა მოთოვს...

გადაივლის ეს ზამთარი,

მიყუჩდება მკერდში ქარი,

მაგრამ მაინც უშენობა შემშლის,

რადგან ისევ მოვა მარტი

და ფერდობზე ჩამობარდნილ

ყოჩივარდებს აიტაცებს ხელში...