ვახტანგ ჯავახაძე - მამის სახსოვარი

წაბლისფერი ცხენი ება საბძელთან,

კამის სუნი ასდიოდა წამალს,

და როდესაც ექიმბაში წაბრძანდა,

წყაროს წყალი მოინატრა მამამ.

რომ დავბრუნდი,

ბიძა ცრემლებს მალავდა

და დედის ხმა ცას არყევდა ლამის,

მე კი ცივი

სიკვდილივით

ხელადა

დამრჩა, 

როგორც სახსოვარი მამის.