ზოგიერთი ყრუ ბგერის წარმოსათქმელად საკმარისია ჰაერის ის მარაგიც, რომელიც პირის ღრუშია. ენის ესა თუ ის ნაწილი სწრაფად მოსხლტება მიბჯენილ ალაგს და წარმოიქმნება შემდეგი ბგერები: ტ, წ, ჭ, კ, ყ.
იგივეა პ ბგერის წარმოთქმის დროსაც, ოღონდ აქ ენა არ იღებს მონაწილეობას: ჰაერი სწრაფად გამოაპობს ბაგეებს.
ექვსივე ბგერა ისე წარმოითქმის, რომ ფილტვებიდან ჰაერის ნაკადის მოწოდება საჭირო არ არის, ყელი დახშულია.
ამ ბგერებს წარმოთქმის თვისებათა გამო მ კ ვ ე თ რ ე ბ ი ეწოდება. ქართულში ექვსი მკვეთრი თანხმოვანია. ესენია ზემოთ დასახელებული თანხმოვნები: ტ, წ, ჭ, კ, ყ, პ.
ზოგიერთი ყრუ ბგერა ისეთია, რომ მისი წარმოთქმის დროს ამოდის ჰაერის დიდი რაოდენობა; ისმის ფშვინვა და ამიტომ მათ ფ შ ვ ი ნ ვ ი ე რ ე ბ ი ეწოდება. ესენია: ფ, თ, ქ, ჩ, ც.
მაშასადამე, ყრუ თანხმოვნები ორგვარია: მკვეთრი და ფშვინვიერი.
განსხვავებას მკვეთრებსა და ფშვინვიერებს შორის ადვილად შევამჩნევთ, თუ პირთან ახლოს მივიტანთ ხელის გულს და რიგრიგობით წარმოვთქვამთ მკვეთრსა და ფშვინვიერს:
კ - ქ, ჭ - ჩ, წ - ც, ტ - თ, პ - ფ.