ჩქარი დენა ზვირთზე ზვირთის, ყრუ ჩხრიალი დაბახანის, სუნი ხავსის და გოგირდის, თვალი აღა-მაჰმად-ხანის...
დაირის ხმა და დივანი, ნარიყალა და ირაკლის- დროინდელი აივანი...
მისთვის თერგი სხვა თერგია, არ ჰქონია ტყვიამფრქვევი, არც ატომის ენერგია,
ტანკის ხმაც არ გაუგია, ისე გასჭრა ასი ომი, ერთიც რომ არ წაუგია!
სადაც ქარი აგეთია - იმ სისხლიან დროის დილას განიცადა ტრაგედია.
და ჩხრიალი დაბახანის გამარჯვების მოწმე არის - მოწმე ჩვენი ახალ ხანის. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |