ტფილისის ღამეს შიში სწვევია: ამბავი მოაქვს მტკვარს უცნაური, - ავჭალას ცეცხლი შემოხვევია, ანთებულ რკინის ისმის ხმაური.
მიეცა ღამე ჟრიამულს უჩვევს; ნაძვის სვეტები თეთრ ურდობად შემოესია თბილისის ქუჩებს.
რკინის ფეხებზე შემდგარი ჯარი, დატყვევებული ცეცხლის წვეთები რომ დაარიგოს მეტის სიჩქარით.
და მთელი ღამე არ დაიძინებს; შუშის კბილებით უჭირავს ქსელი, სადაც მორჩილი ელვა იდინებს.
ათასი მთვარის ეშაფოტებად, სნეული ჩრდილი ცად აიწევა, იმატებს ღამის გაბოროტება.
და რომ ინათებს დილა სისხამი, წავა და სადმე ქალაქის ბოლოს თავს ჩამოიხრჩობს თბილისის ღამე. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ალექსანდრე აბაშელის პოეზია |