ოთარ მამფორია - ოთარ სულაბერიძეს

ვიდრე ქუხდა სამამულო ომი,

ძმებთან ერთად იდექ ტყვიის ცეცხლში.

თუმცა იყავ უშიშარი ლომი,

ბავშვის გული გედგა მაინც მკერდში.

საქართველოს მთებმა გითხრეს ნანა,

საგზლად წაგყვა სიყვარული მწველი,

შერჩენია დაობლებულ კალათს

ბურთი, როგორც განშორების ცრემლი.

ქუთაისის ცა ვარდებში იწვის,

ქუხს რიონის აქოჩრილი ტალღა,

თეთრ ხიდიდან ხტები კოხტა ბიჭი,

მაგრამ უკვე ვერ გასცურავ გაღმა.

დამსხვრეულა სიჭაბუკის ბროლი,

გაქცეულა წუთისოფლის ჩრდილი,

სამარეზე არ დაგტირის ცოლი

და არც დაგრჩა მონუგეშე შვილი.

მეგობრებმა მიგიხუტეს გულთან,

დაგაღვარეს ცრემლით სავსე თასი,

სიცოცხლეშიც მხარში გედგნენ მუდამ,

სიკვდილშიაც გაგაცოცხლეს ქვაში.

და გაჰყურებ სამაისო ქალაქს,

სადაც შენი სიჭაბუკე შფოთავს.

მოვდივართ და გესალმებით კვლავაც:

გამარჯობა, საყვარელო ოთარ!

ლექსები ქუთაისზე  • • •     • • •   ოთარ მამფორიას პოეზია