გალაკტიონ ტაბიძე - ბალახვნის ქუჩაზე

რა კარგი იყო ქუჩა ბალახვნის,

ხმები ისმოდა მრავალი არღნის,

არ იყო მაშინ ავტომობილი,

არცა ძახილი მაუდის ქარხნის.

შეაჩერებდა რა თვის ფაეტონს,

მეეტლე მუშტარს უცდიდა ამ დროს.

- ვინ მოხვალთ, ხონსუ, ხონსუ, ო, ხონსუ! -

კოფოზე მდგარი გასძახდა მთა-გორს.

ასე ძვირფასი ტენორის მქონეს

არვინ უსმენდა მეეტლეს ხონელს.

- ვინ მოხვალთ, ხონსუ! - იძახდა, მაგრამ

სჩანდა, ამაოდ ჰკარგავდა ღონეს.

ამ დროს მოესმა - მოვალთ, გიშველით!

მალე ჯიბემჭლე და თავშიშველი

ლხენით, სიმღერით - იმ ხონის გზაზე

მივქროდით მე და სარაჯიშვილი.