მანანა ფრუიძე - ქუთაისი

დამფრთხალი სული კბილით მიჭირავს,

კედელზე აჩრდილს მასპინძლობს სარკე,

გულისწამღებად მოთქვამს ჭრიჭინა

და შვინდის ტოტი აწყდება სარკმელს.

სუნთქვას მიჩერებს სიჩუმე მკაცრი,

დრო ქარაფებში მდინარედ მირბის,

მოწამეთასთან ამოდის კაცი

და თმებში მაწნავს ყვავილთა გვირგვინს.

სხეულში ქრება ლოდინით დაღლა,

ათას მადლობას ვწირავ მარჩენალს,

რომ შემობრძანდა სიზმარში ახლა,

ჩემი ოცნების გადასარჩენად.

შორით ორეულს აწყდება თვალი,

ცოდვილი სული კბილით მიჭირავს,

ტაძრის სიღრმეში ლოცულობს ქალი

და მარტოობას მოთქვამს ჭრიჭინა.