ვახტანგ გოგოლაშვილი - ოპუსი №40

დატყლაშუნობს შოლტივით

ქუთაისის ქარში,

მუდამ ერთი მოტივი,

მუდამ ერთი მოტივი,

მუდამ ერთი მოტივი -

მენდელსონის მარში.

ხალიბი და თუბალი

კაცად არვის უჩანს...

ურიების უბანი,

ურიების უბანი,

ურიების უბანი -

მახარაძის ქუჩა.

მწვანე მთვარის ფოკუსში

გადამტყდარი წვიმა;

მეორმოცე ოპუსი,

მეორმოცე ოპუსი,

მეორმოცე ოპუსი -

ორმოცი წლის წინათ.

ცივი წვიმა მაცრიდა

ცრემლებივით მწუთხე...

ვაი, როგორ დაცლილა,

ვაი, როგორ დაცლილა,

უცნაურად დაცლილა -

ურიების კუთხე.

მათი თბილი მაისი

წაყოლია მერცხლებს,

ძველ ქუჩაზე გაისმის,

ძველ ქუჩაზე გაისმის,

ძველ ქუჩაზე გაისმის -

ბეთხოვენის მეცხრე.

პატეფონის ზრიალით

მღერის მწარე საგა;

ქუჩა გვქონდა ზიარი,

ეზო გვქონდა ზიარი,

სახლი გვქონდა ზიარი -

რა გინდოდათ სხვაგან!

სულში ტოკავს ტოტივით,

მარად საოცნებო;

მენდელსონის მოტივი, 

მენდელსონის მოტივი, 

მენდელსონის მოტივი,

დაკარგულო ძმებო.

ხმა გაისმის კვნესადა,

მოიმღერის მთვრალი:

ურიელა, შეშა და

ურიელა, შეშა და

ურიელა, შეშა და

ურიელა, წყალი.

მწვანე მთვარის ფოკუსში

აელვარებს ფერებს,

მეორმოცე ოპუსი,

მეორმოცე ოპუსი,

მეორმოცე ოპუსი -

ორმოცი წლის მერე.