თამაზ ჭილაძე - წიგნიდან - ღია სარკმელი

ბათუმის პორტში დგანან გემები,

დაუჭერიათ ანძებით მთვარე...

და თითქოს ფიქრებს გადასდებია

ტალღების თრთოლვა და სიფერმკრთალე.

წევს მშვიდ ყურეში დაღლილი გემი,

ეკრობა მიწას, ვით კრავი დედას...

ამ ვარსკვლავებით, ვით საკრავებით

შენთვის უმწეო სიმღერას ვბედავ.

შენ კი სადა ხარ... გულგრილი... შორი...

შენს ფიქრებს ვფიქრობ,

შენს სიზმრებს ვხედავ...