ჰაფეზი - თმაგაშლილი, მღიმარი...

თმაგაშლილი, მღიმარი, ანთებული, ცხელი,

გულმკერდგადაღეღილი, გაოფლილი სველი,

ტკბილ ყაზალთა ღიღინით, ჯამით ხელში, ღამით,

სასთუმალთან მეახლა, ყელს მომხვია ხელი.

მწველ თვალებში უკრთოდა ჟინიანი ელვა,

ბაგეებზე უთრთოდა სევდის ჩრდილი ნელი.

მომეახლა მძინარს და ნაღვლიანად მითხრა,

ნუთუ თვლემსო მიჯნურო, სიყვარული ძველი?

ღვინის მადიდებელი ვინც არ არის ქვეყნად,

მან არ იცის ნამდვილი სიყვარული მწველი.

განდეგილო, დაგვეხსენ, ნუ აგვირევ სუფრას,

რადგან მხოლოდ ეს არის ჩვენთვის ლხენა მთელი.

ღვინოა თუ სამოთხის უკვდავების წყარო?

გამოვცალეთ ჯამები, ჩავისველეთ ყელი.

მრავალს გაატეხინებს აღთქმას, როგორც ჰაფეზს,

ქალის ნაწნავები და ღვინის ღიმი მწველი.