ჯემალ ჩახავა - იგი სურვილი

მომესხეულა სითბო შენი

მიწის სურნელით,

აზიდულ ტვირთსაც უცაბედად

ხელი შევუშვი,

და გაჩნდა ასე საოცარი

იგი სურვილი,

როს აწიოკდა უჯრედები

ამ ჩემს სხეულში...

ვერა, ვერ დავთმობ მე პოეტის

ტახტს სამეუფოს,

ქართული სისხლის აფთარივით

ხშირ აფეთქებას;

მარადიული სიყვარულით მსურს

დავეუფლო

მშობელი ხალხის გასაოცარ

სულისკვეთებას.