ნაზი კილასონია - რა არის შემოდგომა

მაინც რა არის შემოდგომა?

მზე რომ გვიან-გვიან შემოდგება,

იქნებ ეს არის შემოდგომა?

ტყე რომ იჩონჩხება შენობებად,

მთლად წითელ-ყვითელ შენობებად,

იქნებ ესეც არის შემოდგომა?

შემოდგომა - ეს არის სინაზე:

ქარის ნაკვალევი სილაზე,

წვიმა საყვარელი მინაზე,

აი, ესეც არის შემოდგომა!

შემოდგომა ფრინველთა ფრთებია, -

შორეულ მანძილს რომ შებმიან,

პაპები მზვარესთან თბებიან,

შუბლზე ხელს იჩრდილებს ბებია:

"ჰაუ, ჰაუ, ყვავო და ყვანჩალა,

ორივე ჭირმა გაგცალა!"

აი, ასეთია შემოდგომა...

დაბლა ეშვებიან ღრუბლები,

შორს ქედებს უელავთ შუბლები,

ბინდში ყუჩდებიან უბნები,

ნელა ეშვებიან ღრუბლები.

კიდევ რა არის შემოდგომა? -

გათოშილ მინდვრების წამოდგომა,

ალვების მდურვა და შარიშური,

წიგნი ნეკერჩხალით ჩანიშნული,

აი, როგორია შემოდგომა!

შემოდგომა კიდევ ძახილია,

გზაზე გაბაწრული ნახირია,

ბოჩოლას ეჟვანის წკარუნია,

მიწაში გამთბარი წყარონია.

შემოდგომა კიდევ ზღაპარია,

შენი კერია რომ აბარია,

თუ ჭრელი საბანი გაფარია -

წიქარაც, კონკიაც აქ არიან.

შემოდგომა ტკბილი ზღაპარია!

შემოდგომა დარჩენილი მერცხალია,

სიმინდის ბრიალა მარცვალია,

თავზე ვაზის ქუდი ახურია,

მე მგონი, ის ქუდი კახურია -

სულ თავაღებული დააბიჯებს,

ბიჭებს მოზვრებივით დააჭიდებს,

ზღვაში რომ მთვრალი მტევნებია -

მისი ქეშაკი მდევრებია.

ქვევრში რომ მაჭრის დუღილია,

ესეც შემოდგომის ქუხილია.

აი, როგორია შემოდგომა!

გათოშილ მინდვრების წამოდგომა,

ალვების ჩურჩულით შარიშური,

წიგნი ნეკერჩხალით ჩანიშნული.

... რა მშვენიერია შემოდგომა!