ძმანო კახელნო, ნამდვილ ქართველნო, ვარ თქვენი მადლის, თქვენი სიწმინდის, ჩემი მამულის აკვნის გამთლელნო, მეც თქვენს სიყვარულს მკერდზე ვიცრიდი.
აწ და მარადის, უკუნისამდე, თქვენ უნდა იდგეთ მზესთან პირველნი, მე ჩემი ლექსის წარაფს გასხამდეთ.
კახეთო, შენსა საკურთხეველსა, ალავერდიდან უნდა გავხედო, შენი სულივით წმინდა ტყე-ველსა.
შენი ხატის და ხანჯლის ჭირიმე, ქართველის სულის დასაწყნარებლად ცაში სიმღერით გაიხირიმე.
გიყურებ ვაზში მზის გაჩენილსა, თუ სადმე არის, ისევ იქ არის სამკვიდრებელი ღმრთისა ჩვენისა.
ტაძარსა წმინდას ნათლად შემოხვალ, მოწყალე ხარ და ყოვლადერთგული, შენ ჩაუმქრალი საქართველო ხარ! |
ლექსები კახეთზე • • • • • • ჯანსუღ ჩარკვიანის პოეზია |